donderdag 16/11/06: IN DE BAN VAN SAFIER

's Morgens vroeg op want we wilden de belangrijkste bezienswaardigheden van Bangkok bezoeken. Met onze reisgids in de hand werden we aangesproken door een vriendelijke Thai. Hij vertelde ons dat het vandaag Budha-feestdag was en dat we heel goedkoop verschillende zaken konden bezoeken. Terwijl hij een route uitstippelde kwam er een vriendelijke tuk-tuk chauffeur bij staan. Hij zou heel de dag met ons rondrijden voor slechts 20 Baht, een voorstel dat we niet konden afslaan. Hij bracht ons naar verschillende tempels. Daar liepen weinig toeristen rond, maar we raakten telkens aan de praat met thais die vertelden dat het de laatste export-day was voor safir. We konden safier kopen (in een grote legale juwelierszaak met certificaat) en in een ander land aan minstens het dubbele verkopen omdat er hier geen tax moet op betaald worden. De thais die we tegenkwamen droegen wat juwelen en gingen elk jaar in Europa op vakantie, waar ze safir verkopen en enorme winst maken. Uiteraard waren we op de hoogte van de oplichterij en wilden we niet alles geloven. Maar toevallig passeerde er een franse toerist die het verhaal bevestigde. Hij liet ons zijn aankoopbon zien; hij kocht elk jaar 3 stuks met safier aan 2000 euro en verkocht ze in frankrijk aan 4000 euro. Toen waren we echt overtuigd dat we de zaak van ons leven konden doen en dat we met het verdiende geld onze vliegtickets konden betalen. We moesten ons haasten want het was de laatste dag dat je geen tax moest betalen. Onze tuk-tuk chauffeur bracht ons naar een erkende juwelierszaak, waar we hartelijk werden ontvangen. Er werd ons een prachtige set aangeboden ter waarde van 2000 euro. We haalden bijna onze visakaart boven, maar een klein stemmetje in ons fluisterde dat we best eens naar huis belden om raad te vragen. Met de telefoon van de baas belden we de papa. Hij raadde ons aan om het niet et doen. We volgden die raad op, en zetten onze rondleiding verder. We voelden ons slecht, want we waren overtuigd dat we de kans van ons leven hadden gemist. De volgende stop was een budhabeeld in een lagere school. Het was de enige echte originele lucky budha. Daar kregen we nog eens het safier-verhaal te horen van een leraar en een voorbijganger. Ze verklaarden ons gek dat we de deal niet waren aangegaan. Toen voelden we ons nog slechter (ontgoocheld over de niet gekochte juwelen weltebegrijpen, voor de rest amuseerden we ons opperbest hoor;-). Voor we terugkeerden naar ons kamertje regelden we nog een rondreis in Thailand van 13 dagen en bezochten we een locale markt. 's Avonds kochten we een biertje (Olifantenbier) en maakten we een avondwandeling naar het groot paleis.