Donderdag 22/2 tot zondag 25/2: Natuurparken en dwergpinguins

Donderdag reden we van Lakes Entrance richting Wilson promotory national park. Het was een lange rit, maar onderweg bezochten we een vogelreservaat en zochten verfrissing in de zee. `s Avonds BBQ-den we op een rest area in Yanakee met alles erop en eraan. Vrijdagmorgen reden we dan het park binnen en maakten een wandeling naar 1 van de prachtige afgelegen baaien. Hier snorkelden we wat en speelden in de golven. Bij een spelletje onderbroek werpen (om ze eens uit te wassen:-), wonnen de golven en verdween mijn onderbroek naar de diepere delen van de oceaan...(dank u Tom) Nadien stapten we terug naar ons buske om te pick nicken. Hierbij kregen we gezelschap van enkele schooiende parkieten. Ze kwamen zelfs op onze schouder zitten om een stukje mee te eten. Als dank kregen Jakke en ik een ander geschenkje op onze schouder... stank voor dank... Na de middag beklommen we de Mount Oberon (558m) en zaten we zelfs boven de wolken. Bij het afdalen zagen we onze eerste grote slang op Australische bodem:
De volgende morgen reden we naar Philips eiland. Een klein eilandje zo`n 120km van Melbourne. Het eiland is gekend omdat het de grootste kolonie aan fairy pinguins bezit (de kleinste pinguinsoort). Elke dag na zonsondergang komen honderden dwergpinguins na een dagje jagen terug aan land op hetzelfde strand. Ook ligt er voor de kust een klein rotseilandje (Seal Rock) met de grootste zeehondenkolonie van Australie (zo`n 18000 stuks). Omdat we pas redelijk laat aankwamen, moesten we deze ontmoetingen wel nog een dagje uitstellen. Gelukkig moest er wel nog iets anders gevierd worden. Jakke was die dag 1 jaar samen met zijn liefste vriendinnetje Melissa. Tom en Kim hadden via haar de opdracht gekregen om eens lekker te koken voor hem (en ook een beetje voor mij). Het was ongelooflijk lekker en meer dan genoeg. Zeker omdat we ons niet aan een dessert verwacht hadden. Als afsluiter openden ze nog een doos dame blanche van 2l die nog die avond op moest (omdat we geen vriezer hebben). We konden geen stap meer zetten en met een voldaan gevoel kropen we naar onze tent.
Zondagmorgen maakten we een hele lange wandeling langs de kust. Tussen enkele rotsen en in de duinen zagen we enkele al goed volgroeide pinguinkuikentjes. We probeerden zo voorzichtig mogelijk te zijn om ze zo weinig mogelijk stress te bezorgen (wat niet van alle toeristen gezegd kon worden). In de vroege avond reden we richting Melbourne en sliepen op een restarea zo`n 60km ervandaan.