MAANDAG 12/03/07 t.e.m ZONDAG 18/03/07: OUTBACK

Maandag hebben we een serieus stukje gereden en 's avonds bereikten we Ayers Rock Resort.

Dinsdag stonden we (weer) vroeg op om de zonsopgang aan Uluru te bekijken. Deze gigantische monoliet is het mekka van de Anangu people. De rots vertelt hen over hun schepping, ze leren er over het leven en houden er nog steeds belangrijke rituelen. De zonsopgang was niet echt de moeite. We stonden netjes in rij met 100 andere toeristen om een foto te maken wanneer de rots verkleurde door de ochtendzon. Om 8u kregen we er een rondleiding van een aboriginal-ranger en dat was wel zeer interessant. In het culture centre van het nationaal park leerden we nog meer bij over hun levenswijze. Daarna reden we zo'n 50 km verder naar Kata Tjuta, eveneens een spirituele plaats. Deze rotsformatie bestaat uit meerdere monolieten en is eigenlijk veel indrukwekkender. Na een dagje zweten en vliegen wegkloppen, koelden we af in het zwembad van de camping.

Woensdagochtend reden we terug naar Uluru om er helemaal rond te wandelen. Jelle besloot het zichzelf wat moeilijker te maken en de 10km lange tocht in de hitte zonder water af te leggen. Het lukte hem en als tegenprestatie kreeg hij enkele pintjes. Na de middag reden we richting Kings Canyon, weer 300km in de vlakke zon. We kampeerden er in de bush en kregen een onweer op ons dak. De bliksemschichten en de wind waren spectaculair, de hoeveelheid regen iets minder...

Donderdag vertrokken we voor zonsopgang (wat we ondertussen gewoon zijn) en reden we Watarrka. We maakten een 6km lange wandeling door de canyon en werden beloond met schitterende uitzichten. Daarna moesten we een paar honderd kilometer terugrijden om op de Stuart Highway naar Alice Springs te geraken. Die rit verliep echter niet zoals gepland. Plots stak er een kangoeroe over en het was onmogelijk om hem te ontwijken. Het was een serieze klap, maar het arme beest heeft het er nog redelijk goed vanaf gebracht. Hij huppelde verder de bush in maar viel telkens om. Waarschijnlijk is enkel zijn staart gebroken. Aanrijdingen met wildlife is spijtig genoeg dagelijkse kost in Australie. In zo'n gevallen kan je normaal een hulplijn bellen, maar zonder gsm-ontvangst in de woestijn stonden we machteloos...

200 kilometer verder kwamen we een auto tegen met moterpech en we stopten on te vragen of we konden helpen. Het waren 3 aboriginals (en ze hadden nog wat gedronken ook). Die kunnen meestal op weinig begrip rekenen van de blanken. We gaven ze een fles water en reden 80 km (een peulschil in Australie) extra om een bus olie te halen voor hun automatische versnellingsbak. Het was donker eer we aan onze wortelstoemp met worsten konden beginnen.

Vrijdag startten we onze laatste serieuze rit door de 'outback'. We namen wel nog een afslagje van 15km offroad (net te doen zonder 4x4) om kraters van meteorieten te gaan bekijken. De mannen van NASA zijn hier in den tijd nog komen trainen voor hun landingen op de maan, dus dat wilt al wat zeggen he.

Na een vermoeiende week (hitte, vliegen, veel te vroeg opstaan, veel rijden,...) bereikten we Alice Springs. Tijd om zo weinig mogelijk te doen en zoveel mogelijk te chillen! 's Avonds maakten we kennis met een frans koppel en we gingen samen uit. Na 4 maand in 't engels was het wel aanpassen om terug frans te babbelen, maar na een paar pintjes ging dat redelijk vlotjes...

Zaterdag sliepen we eens lekker uit. In de namiddag hadden we wel wat werk met het maken van onze valiezen en het reorganiseren van de bus. 's Avonds gingen we kebap eten voor den Tom zijne verjaardg, gevolgd door een uitstapje naar het casino. We speelden op de roulette en konden onze pot van 50 dollar verdubbelen.

Tom werd zondag 24, HIP HIP HOERA!!!! We hebben zijn verjaardag stiekem al 2 dagen eerder gevierd, want zondag was (spijtig genoeg) een dag van afscheid. Na een dikke 5 weken samen reizen scheidden onze wegen. Kim en Tom trekken weldra naar het noorden en wij namen het vliegtuig naar Brisbane. Het was gewoon geweldig en bedankt voor alles...