Ma 2/7 t.e.m. ma 9/7: De cotopaxi en Puerto Lopez: Bergen en zee

Maandag staken we niet te veel uit, met het oog op de beklimming van de volgende dag. We slenterden wat door de straten in het gezellige Riobamba en gingen ´s avonds pizza eten na een weekje rijst met kip. Dinsdagmorgen werden we om 9u aan het reisbureautje verwacht dat onze trip regelde. We kregen al ons materiaal en niet veel later reden we samen met twee gidsen: Eloi en Ghorran en een Engels meisje met een Toyota landcruiser naar het cotopaxi nationaal park. Na de middag kwamen we hier aan en begon een offroad weg naar 4500m hoogte. Hier stopte de wagen en dan was het nog een klein uurtje stappen met al onze bagage naar de berghut op 4800m. Meteen ook een goede oefening voor wat ons te wachten staat: bijna recht omhoog! Eens aangekomen aan de berghut genoten we van de prachtige omgeving en installeerden we ons op 1 van de vrije bedden. Er hadden namelijk nog heel wat andere toeristen plannen om de top te bereiken. Hierna deden we onze boots aan en stapten naar een stukje gletsjer, waar we wat technieken leerden om op gletsjers en sneeuw te wandelen met stijgijzers en ijspikkel. Dit ging redelijk vlot en toen we weer bij de hut aankwamen, had Eloi een uitgebreide maaltijd voor ons klaargemaakt. Onmiddelijk na het eten kropen we in onze warme slaapzak, want het zou een korte en koude nacht worden. Om middernacht wekte de gids ons, dit was wel niet echt nodige want veel geslapen hadden we niet. Het Engelse meisje ook niet en ze voelde zich te slecht om mee te gaan en daardoor hadden we elk 1 gids. Na een licht ontbijt begonnen we aan de beklimming naar 5897m. Het was een heldere nacht en de maan voorzag ons van voldoende licht. Na een kleine kilometer kwamen we aan bij de sneeuw en deden we onze stijgijzers aan. Vanaf hier was het bijna altijd stijl omhoog. De tocht verliep vlot en last van vermoeidheid of hoogteziekte hadden we niet. Alleen wat van ´bergwindjes´, maar dat hadden onze gidsen ook (zij hadden alleen het geluk vooraan te lopen en wij de pech er juist achter). Tegen 6 uur en bij zonsopgang bereikten we na toch wel een zware inspanning de top! De sfeer was gelaten (zowel tussen de gisden als de andere toeristen die de top bereikten). We namen de klassieke foto´s en zagen in de verte ook nog de Tungurahia vulkaan uitbarsten! De afdaling ging heel wat sneller, maar op het einde voelden we het toch wel goed in onze benen en waren we opgelucht dat we de hut weer bereikten. Om half 10 waren we alweer op weg naar Riobamba en eens in het hotel aangekomen genoten we van een goede siesta!

Donderdag zaten we bijna de hele dag op de bus om vanuit de Andes, de kust van Ecuador te bereiken. We arriveerden in Puerto Lopez, een gezellig vissersdorpje dat heel wat toeristen aantrekt voor zijn ´whale watching´ seizoen in juli en augustus en voor Isla de la Plata (het goedkopere alternatief voor de Galapagos eilanden). Voor vrijdag namen we nog een dagje rust en zaterdag zouden we dan zo´n whale watching tour doen naar het eiland zo´n 24 km voor de kust. Het weer was wel niet fantastisch, maar het werd wel een mooie dagtrip. Onderweg zagen we verschillende bultrug walvissen en enkele sprongen zelfs uit het water (helaas waren we juist altijd te laat voor een foto). De meeste toeristen maakten een wandeling op het eiland, maar wij kozen om te gaan duiken in de wateren rondom het eiland. Het was in elk geval zeer de moeite en ´s avonds gingen we dan ook nog eens de plaatselijke discotheek verkennen. Zondag was het weer iets kalmer en maakten we een wandeling in het Machalilla NP naar 1 van de mooiste stranden in Ecuador. In het droge schrubland zagen we enkele herten en in de verte zelfs een poema (maar 100% zeker zijn we wel niet;). Maandag zaten we weer bijna de hele dag op de bus richting Cuenca. De 3de grootste stad, gelegen in de Andes en met nog heel wat Spaanse koloniale invloed.