zaterdag, mei 19, 2007

DINSDAG 15 t.e.m. VRIJDAG 18 MEI: HITCHHIKING IN THE USA
Dinsdag 15 mei stegen we om 22u op richting LA. Onderweg staken we eerst de internationale tijdgrens over en vervolgens de evenaar. We vlogen niet alleen het verleden in, we gingen ook weer van herfst naar lente. Na 10u vliegen kwamen we aan in LA. Het was er nog steeds dinsdag 15 mei, maar dan 1u 's middags. We installeerden ons in een backpacker in de buurt van de luchthaven. Aangezien het een lange en vermoeiende dag was, hebben we niet veel meer gedaan dan genoten van de "lekkere" amerikaanse fastfood.
Woensdag begon een nieuw avontuur. We hadden besloten om ons deze 2 weekjes in de US al liftend te verplaatsen. We lieten het grootste deel van onze bagage achter in de backpacker, maakten een bordje met onze bestemming, gingen op straat staan en staken onze duim uit. Niet veel later werd Jelle door een duif gezegend in zijn hals, dus het beloofde echt wel een avontuur te worden. Die dag ging het echter niet zo vlot. Veel stappen en wachten, maar 's avonds bereikten we (na 5 liftjes) eindelijk de buitenwijken van de enorme stad.
Donderdag verliep helemaal anders. We bevonden ons vlakbij de highway en werden spoedig opgepikt door Carlos, en man die leefde met en voor Jezus. We reden een dik uur met hem mee en op het einde hebben we samen met hem gebeden, ter vergeving van onze zonden. Toen we uitstapten ging Carlos verder bidden opdat we spoedig een nieuwe lift zouden krijgen. En het Goede geschiedde... Er stopte een megagrote truck voor ons. De chauffeur Dave en zijn maat Mike zagen er ruig uit, maar waren heel vriendelijk. Ze legden ons uit dat er in de US 3 soorten truckers rondrijden: de weird-side, crazy-side en de gay-side. Deze prettig gestoorde mannen rekenden zichzelf tot de crazy-side. We konden de rest van de dag met hun meerijden en maakten het gezellig achteraan in hun cabine (die je kan vergelijken met een kleine duplex). 's Avonds arriveerden we in Williams, een leuk dorpje aan de historische Route 66. We bevonden ons al 800 km van LA en slechts 90 van de Grand Canyon.
Vrijdag konden we met een koppel uit ons hostel meerijden naar de Grand Canyon, een van de merkwaardigste geologische fenomenen ter wereld. In de loop der tijden heeft de Colorado rivier zich een weg gebaand door de uitgestrekte hoogvlakte tussen het zuiden van Utah en het noorden van Arizona. De canyon is 227 mijl lang, op sommige plaatsen meer dan 1800 meter diep en de maximale breedte bedraagt 18 mijl. De prachtige gesteenten vertellen een geschiedenis van maar liefst 2 miljard jaar! We maakten enkele wandelingen langs de indrukwekkende canyon, waar je hier en daar een californische condor kan spotten. 's Avonds liftten we terug naar ons hostel in Williams.

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

jawadde wa nen stront in da nekske terwijl wij met jou aant bellen waren, da kan tellen he en dıe mannem uıt den truck zullen wel echt crazy moeten zijn om jullıe mee te nemen. Enfın tzıet er daar allemaal ok uit, houden zo
groetjes van ma en pa uıt turkey

woensdag, mei 23, 2007  
Anonymous Anoniem said...

1. Ma en Pa ==> in Turkije
2. Lander ==> in de Kerkstraat
3. Jelle ==> op Fuji

Mannekes, Mannekes,
wa ist hier rustig in de Molenstraat, da kunde ni geloven. Wellicht vooral door punt 1!!!Jammer genoeg zal 't hier maar 36 uur meer rustig zijn want dan ga ik de oukes ophalen in Zaventem. Enfin, dat denken/hopen ze toch!

Alle gekheid op 'n stokje: Mannekes bedankt voor 't kaartje met die witte stranden, blauwe zee, ... bibi zal wel fakken zelle mannekes.

Amuseer jullie ginds nog en als je terug komt ... was uw haar en nek want met diene stront ...

Rudi

donderdag, mei 24, 2007  

Een reactie posten

<< Home