Uros (drijvende eilanden)

Lake Titicaca vanaf Mantani eiland
Onze living
Folklore dans
Ruïnes van Pisac

MAANDAG 23 t.e.m. ZATERDAG 28 JUNI: LAGO TITICACA EN CUSCO

Maandag naman we de bus naar Puno, aan de rand van Lago Titicaca. Onze bus was spijtig genoeg in panne gevallen en we moesten wat wachten op de vervangbus. Om 23u waren we eindelijk op onze bestemming en vonden we gelukkig nog een eethuisje voor ons avondmaal.

Dinsdag en woensdag zijn we gaan eiland-hoppen op Lago Titicaca. Dit meer ligt op 3800 meter hoogte en strekt zich uit tot in Bolivië. De eerste dag bezochten we de drijvende Uros-eilanden. De stam die op deze eilandjes leeft had lang geleden toevlucht gezocht tot het meer wegens conflicten met de andere stammen rond het meer. Ze maken alles uit riet: hun eilanden, huisjes, boten,... Heel leuk om te zien. Daarna vaarden we enkele uurtjes naar het eiland Mantani. Daar verbleven we bij een gastgezin: gastvrouw Violetta, haar ouders Maria en Alejandro en haar dochtertje Betsy. Na een lekker middagmaal wandelden we naar het hoogste punt van het eiland en genoten we van een mooie zonsondergang. ´s Avonds moesten alle toeristen op het eiland de traditionele kledij aantrekken voor een folklore feestje in de school. En locaal bandje zorgde voor de muziek en we kregen dansles van onze gastvrouw. Om 22.30u was het feestje gedaan en kroop iedereen onder de lamawol.

Woensdag kregen we pannenkoeken als ontbijt en daarna namen we afscheid van ons gastgezinnetje. We bezochten die dag ook nog een ander eilandje, maar dat stelde niet veel voor. In de namiddag volgde een lange terugvaart naar Puno. Daar namen we de nachtbus naar Cusco, waar we donderdag om 4u in de ochtend arriveerden. Jelle merkte er dat zijn gsm en fototoestel (weer eens) gestolen waren. We verdenken de 5-jarige Betsy van het gastgezin...

In Cusco vonden we een hotelletje vlak nij de Plaza de Armas en sliepen nog wat uit. De rest van de dag gingen we op zoek naar een geschikte tour in het Manu Reserve. We leerden Katleen en Frederik uit Meise kennen die dezelfde plannen hadden en na wat onderhandelen kregen we een goede prijs voor een 8-daagse in de amazone. Daarna werd het tijd om Jelle´s verjaardag te beginnen vieren. Jelle mocht kiezen wat we gingen eten en uiteraard werden het 2 grote pizza´s. ´s Avonds gingen we uit in een van de clubs en het werd een feestje tot in de vroege uurtjes...

Vrijdag gingen we met kleine oogjes naar de Inca-ruïnes van Pisaq en ´s avonds volgde weer een verjaardagsfeestje met Eveline en Julie (2 parisiennes die we al enkele keren op het lijf zijn gelopen) en Joeri en Katleen (een belgisch koppel dat hier een ontwikkelingsproject heeft opgestart).

Zaterdag hingen we wat rond in de stad en troffen we wat voorbereidingen voor onze 8-daagse.

de kolibrie

de spin

graf

mummies en woestijnzand

naar de top hiken

zandborden

Colca Canyon

dorpstafereeltje in Colca Canyon

Zo 15/7 t.e.m. zo 22/7: Veel gedaan

Zondag brachten we in de voormiddag een bezoek aan het nationaal museum. Hier kregen we heel wat artefacten van de vroegere bewoners te zien en ook maquettes van de Peruviaanse ruïnes. In de namiddag bekeken we de finale van de copa America en hingen nog wat rond rond het Plaza de Armas. De volgende dag volgde weer een lange en vermoeiende reis naar Nazca, waar we over de wereldberoemde Nazca lijnen zouden vliegen. `s Avonds gingen we nog een pintje drinken in een kleine bar en er barste nog een feestje los met dansende Engelse oma`s. De ochtend nadien stapten we dan in een klein cesna vliegtuigje samen met nog een Israeliet en 2 Amerikanen. Na heel wat bochtenwerk konden we een glimp opvangen van de verschillende figuren en lijnen die zich op de pampa bevinden. Bijvoorbeeld een astronaut, een aapje, een spin, een orka,... Er is lang (en nog steeds) discussie geweest over de juiste betekenis van deze figuren, waarvan enkele dateren van 400 BC. Sommige zeggen dat het een landigsbaan voor aliens is of een astronomische kalender en anderen dan weer dat het offers voor de goden waren. In de namiddag bezochten we een oude begraafplaats met heel wat goed bewaarde mummies en ook nog een pottenbakkerij en een atelier waar ze goud ontginnen uit de plaatselijke mineralen. Het was allemaal heel interessant en de moeite.

Woensdagochtend moesten we er al om 4u30n uit, want we zouden gaan `sandboarden´ op de hoogste zandduin ter wereld: de cerro blanco (2078m). We werden vergezeld door Elvis, onze gids en Israël een Boliviaan, beiden ongeveer even oud als wij en bangelijke gasten. Het was een drie uur lange klim naar de top en de uitzichten en de zonsopgang waren schitterend! Eens de top bereikt childen en zeverden we wat en dan was het de beurt om ons primitief (zeg maar: houten plank met velcro stickers) sandboard aan te trekken. In het begin was het wat wennen, maar we hadden het snel onder de knie en we surften door het zand naar beneden. Tegen de middag waren we terug in Nazca en was het wachten op onze nachtbus. We gingen wel nog wat drinken met den Elvis en den Israël. Met een heel luxuese bus vertrokken we dan naar Arequipa in het zuiden van Peru en we arriveerden er tegen 9u. We verkenden deze mooie stad een beetje en brachten ook een bezoek aan een museum waar zich verschillende goed bewaarde ijsmummies bevinden. De bekendste is deze van `Juanita` die in 1995 op de Ampato vulkaan op meer dan 6000m hoogte ontdekt werd. Het waren allen nog kinderen die door de Inca´s geofferd werden aan de berggoden.

Van vrijdag tot zondag zouden we een driedaagse tocht maken naar de Colca canyon. We moesten weer vroeg uit bed, want onze gidsen Roberto en John kwamen ons oppikken. In onze groep zaten ook nog 4 meisjes en 3 andere gasten afkomstig uit Engeland, Frankrijk, Amerika en Katrien uit België. Het was een leuke bende en na een 6 uur durende rit naar het beginpunt begonnen we aan de afdaling naar de eerste lodge. We kwamen er aan tegen valavond en genoten van een welverdiende plons in een hotpool. Hierna kregen we nog ons avondeten (versgevangen vis) en kraakten nog een fleske pisco (de Peruviaanse nationale drank). De volgende dag begonnen we weer vroeg te stappen om de hitte van de middagzon te vermijden. Het was vooral klimmen en dan weer afdalen naar de tweede lodge naast de colca rivier. Hier konden we ons weer verfrissen in een zwembad en genoten we van het zonnetje en een goede maaltijd. In de namiddag speelden we nog verschillende voetbalmatchkes op 2300m hoogte tegen wat locals en Fransen van een andere groep, maar tegen ons Belgen was niet veel te beginnen! Tegen 9u gingen we al naar bed, want de volgende morgen zouden we om 3uur al weer beginnen te stappen. Dit maal alleen berg op terug naar het beginpunt. Drie meisjes van onze groep zagen dit niet zitten en lieten hun vervoeren op een muilezel. Om 6 uur bereikten we de top en moesten we onmiddelijk de bus opstappen naar een plek genaamd: Cruz del Condor. Hier zagen we enkele condors overvliegen en het was redelijk spectaculair! Hierna volgde weer een zes uur durende rit naar Arequipa en namen we afscheid van deze leuke groep na een plezante driedaagse!

chan chan

DINSDAG 10 t.e.m. ZATERDAG 14 JULI: VEEL OP DE BUS GEZETEN

Dinsdag stapten we van ´s morgens tot ´s avonds rond in het aangename Cuenca. De uitschieters van die dag waren het Museo Banco Central (met bijhorende incasite) en een zoo. In deze laatste kregen we een rondleiding tussen heel wat typische vissen, amfibieen en reptielen uit Ecuador. Er zaten wat boeiende exemplaren bij zoals een voorhistorische kaaimanvis, witte kikkers en uiteraard de piranhas uit de Amazone.

Woensdag dachten we wat te ontspannen in de thermische baden van Baños alvorens aan een lange busreis te beginnen. Spijtig genoeg zaten de baden vol kinderen van de lagere school en had het water een verdachte geur en kleur. Voor de zekerheid naman we nog een goeie douche voor we om 14u op de bus stapten naar Loja. Om 19u kwamen we daar aan en moesten nog tot 22.30u wachten op onze volgende bus. Die tijd vulden we op door een pint te gaan drinken tijdens de wedstrijd Argentinie-Mexico (3-0) in de halve finales van de Copa America. Nadien was het tijd voor de nachtbus naar Peru, het laatste land van onze trip. Om 3.30u staken we de grens over en 3 uur later arriveerden we in Piura. Toen was het echter nog niet gedaan. Er volgden nog 2 bussen eer we onze eindbestemming Trujillo bereikten om 14u. We zijn dus 24u onderweg geweest en daarvan brahten we 20u door op de bus!

Vrijdag brachten we een bezoek aan de ruines van Chan Chán, de imperiale stad van de Chimu-cultuur. Dit is een pre-incasamenleving die vooral leefde van landbouw en handel. Ze zijn gekend om hun ingenieuze irrigatiesystemen en smeedwerk. In 1471 hebben ze zich onderworpen aan de inca´s, die heel wat technieken van dit volk hebben overgenomen.

Zaterdag brachten we 10u door op de bus naar de hoofdstad Lima.

de Cotopaxi

zonsopgang

met de vlag op 5897 meter

krater van de Cotopaxi

afdalen

bultruggen

Ma 2/7 t.e.m. ma 9/7: De cotopaxi en Puerto Lopez: Bergen en zee

Maandag staken we niet te veel uit, met het oog op de beklimming van de volgende dag. We slenterden wat door de straten in het gezellige Riobamba en gingen ´s avonds pizza eten na een weekje rijst met kip. Dinsdagmorgen werden we om 9u aan het reisbureautje verwacht dat onze trip regelde. We kregen al ons materiaal en niet veel later reden we samen met twee gidsen: Eloi en Ghorran en een Engels meisje met een Toyota landcruiser naar het cotopaxi nationaal park. Na de middag kwamen we hier aan en begon een offroad weg naar 4500m hoogte. Hier stopte de wagen en dan was het nog een klein uurtje stappen met al onze bagage naar de berghut op 4800m. Meteen ook een goede oefening voor wat ons te wachten staat: bijna recht omhoog! Eens aangekomen aan de berghut genoten we van de prachtige omgeving en installeerden we ons op 1 van de vrije bedden. Er hadden namelijk nog heel wat andere toeristen plannen om de top te bereiken. Hierna deden we onze boots aan en stapten naar een stukje gletsjer, waar we wat technieken leerden om op gletsjers en sneeuw te wandelen met stijgijzers en ijspikkel. Dit ging redelijk vlot en toen we weer bij de hut aankwamen, had Eloi een uitgebreide maaltijd voor ons klaargemaakt. Onmiddelijk na het eten kropen we in onze warme slaapzak, want het zou een korte en koude nacht worden. Om middernacht wekte de gids ons, dit was wel niet echt nodige want veel geslapen hadden we niet. Het Engelse meisje ook niet en ze voelde zich te slecht om mee te gaan en daardoor hadden we elk 1 gids. Na een licht ontbijt begonnen we aan de beklimming naar 5897m. Het was een heldere nacht en de maan voorzag ons van voldoende licht. Na een kleine kilometer kwamen we aan bij de sneeuw en deden we onze stijgijzers aan. Vanaf hier was het bijna altijd stijl omhoog. De tocht verliep vlot en last van vermoeidheid of hoogteziekte hadden we niet. Alleen wat van ´bergwindjes´, maar dat hadden onze gidsen ook (zij hadden alleen het geluk vooraan te lopen en wij de pech er juist achter). Tegen 6 uur en bij zonsopgang bereikten we na toch wel een zware inspanning de top! De sfeer was gelaten (zowel tussen de gisden als de andere toeristen die de top bereikten). We namen de klassieke foto´s en zagen in de verte ook nog de Tungurahia vulkaan uitbarsten! De afdaling ging heel wat sneller, maar op het einde voelden we het toch wel goed in onze benen en waren we opgelucht dat we de hut weer bereikten. Om half 10 waren we alweer op weg naar Riobamba en eens in het hotel aangekomen genoten we van een goede siesta!

Donderdag zaten we bijna de hele dag op de bus om vanuit de Andes, de kust van Ecuador te bereiken. We arriveerden in Puerto Lopez, een gezellig vissersdorpje dat heel wat toeristen aantrekt voor zijn ´whale watching´ seizoen in juli en augustus en voor Isla de la Plata (het goedkopere alternatief voor de Galapagos eilanden). Voor vrijdag namen we nog een dagje rust en zaterdag zouden we dan zo´n whale watching tour doen naar het eiland zo´n 24 km voor de kust. Het weer was wel niet fantastisch, maar het werd wel een mooie dagtrip. Onderweg zagen we verschillende bultrug walvissen en enkele sprongen zelfs uit het water (helaas waren we juist altijd te laat voor een foto). De meeste toeristen maakten een wandeling op het eiland, maar wij kozen om te gaan duiken in de wateren rondom het eiland. Het was in elk geval zeer de moeite en ´s avonds gingen we dan ook nog eens de plaatselijke discotheek verkennen. Zondag was het weer iets kalmer en maakten we een wandeling in het Machalilla NP naar 1 van de mooiste stranden in Ecuador. In het droge schrubland zagen we enkele herten en in de verte zelfs een poema (maar 100% zeker zijn we wel niet;). Maandag zaten we weer bijna de hele dag op de bus richting Cuenca. De 3de grootste stad, gelegen in de Andes en met nog heel wat Spaanse koloniale invloed.

schoenen poetsen in een parkje
uitzicht over Quito
eerste pintje in Ecuador
bolleke wol

uitzicht op de Chimborazo

herder

zakglijden op 4500m

sfeerbeeld

optocht in Alouzi

uitzicht vanuit de treinrit naar devil´s nose

ZATERDAG 23 JUNI t.e.m. ZONDAG 1 JULI: ACCLIMATISEREN IN HET ANDESGEBERGTE

Normaal vertrokken we zaterdag om 10.30u naar Quito maar onze vlucht was overboekt. We konden een dagje langer in Costa Rica blijven en kregen wat compensaties: een waardebon van 200 dollar bij de vliegtuigmaatschappij (die we zeker nog kunnen gebruiken) en een 4-sterrenhotel mat alles erop en eraan. We hadden geen haast dus we bleven met plezier en genoten van de faciliteiten in het hotel: buikje rond eten, filmpjes zien in onze grote kamer, jacuzzi,...

Zondag was het dan zover. Om 10.30u stapten we op het vliegtuig en 2 uurtjes later waren we al in Quito, de hoofdstad van Ecuador. De volgende 3 dagen brachten we door in deze aangename stad op 2800 meter hoogte, omringd door indrukwekkende bergen. De prachtige gebouwen in de stad vormen een mix tussen de Europese renaissance en de prekoloniale tijd. We bezochten verschillende parken, kerken, monumenten en musea. In deze laatse maakten we kennis met het leven van de indianenstammen, de fauna en flora in de amazone, kunstvoorwerpen van de inca´s en christelijke beelden en schilderijen van hun veroveraars.

Dinsdagmiddag stapten we op de bus naar Latacunga, een gezellig stadje aan de voet van de Cotopaxi. Met z´n 5897 meter is dit de hoogste actieve vulkaan ter wereld. Deze vulkaan willen we volgende week proberen te beklimmen maar daarvoor is wel wat voorbereiding nodig. Het allerbelangrijkste is een zeer goede acclimatisatie en een goede conditie. We moeten minstens een week slapen op 2800 meter en een paar dagen gaan trekken op grotere hoogte.

Woensdag namen we de bus naar Riobamba. Daar hadden we een afspraak bij een tour operator om onze klimuitrusting te passen. We kochten ook nog wat warme kleren op een van de traditionele marktjes en proviand voor onze 3-daagse hoogtestage. ´s Avonds gingen we sfeer opsnuiven in een bar want Ecuador speelde haar eerste wedstrijd in de Copa America. Hier in Zuid-Amerika gaan de mensen immers redelijk hard op in het voetbalspel. Ecuador verloor spijtig genoeg met 2-3 van Chili maar ze lieten de gemoederen niet zakken. Een van de mannen in de bar toverde een gitaar tevoorschijn en de rest van de avond werd er vrolijk gezongen en gedanst.

Donderdagochtend begaven we ons naar Pulingui San Pablo, een afgelegen boerendorpje op 3800 meter hoogte, aan de voet van de hoogste top van Ecuador: de Chimborazo (6310m). We installeerden ons er in een klein optrekje zonder verwarming, maar wel met een keukentje en een badkamertje. De volgende 3 dagen maakten we enkele acclimatisatietochten tot 4660 meter. We waren direct verkocht aan het Andesgebergte: imposante bergen, primitieve boerderijtjes, schapenherders, lama´s en veel veel meer... Na onze laatste wandeling keerden we zaterdag terug naar Riobamba.

Zondag maakten we een uitstapje naar Nariz del Diablo (de Neus van de Duivel), een treirit over een historisch stuk spoor door de Andes dat dateert uit 1908.