Stukje achter de watervallen

Parel van de Mekong

De 2de dag en de laatste grote rivier waar we ons met de scooter een weg doorbaanden, hier ontstond dan ook het idee

om de scooter om te bouwen tot een jetski

Plaatselijke jeugd

Het opperhoofd of toch zoiets, was vooral goed in het ons laten trakteren van wiskey en sigaretten (die we daar konden kopen)

Gelukkig hadden ze zelfs daar lao-beer

De kindjes van het dorpje waar we konden overnachten in het midden van de jungle

Een van de vele riviertjes waar we ons een weg doorbaanden

Een van de vele modderplassen die we door moesten

Voor de eerste keer zonder benzine gevallen en maar duwen,... niet de laatste keer

Het Bolavenplateau

VRIJDAG 22 TOT MAANDAG 25 DECEMBER: CHRISTMAS IN THE JUNGLE

We hadden een 4-daagse tocht per scooter uitgestippeld naar het uiterste zuiden van Laos. Vrijdag en zaterdag stond het Bolaven-plateau op het programma, een hoogvlakte waar je veel watervallen, koffieplantages en authentieke dorpjes kan bewonderen. De volgende 2 dagen zouden we naar het zuidelijkste punt rijden, 4000 Islands. Dat is een gebied waar de Mekong op z'n breedst is en in het droge seizoen zijn er 1000'en eilandjes zichtbaar. Onze tocht zou echter niet verlopen zoals gepland.

De eerste dag hebben we 185 km afgelegd door het plateau en genoten van het unieke landschap. We hebben de nacht doorgebracht in een dorpje waar niet veel te beleven viel.

Zaterdag zouden we een shortcut nemen naar de hoofdbaan door een beschermd natuurgebied. Op onze kaart stond deze weg aangeduid als veldweg, maar wel berijdbaar. De eerste 20 km waren goed te doen, dus we dachten dat we er snel gingen geraken. Maar toen keerde het tij. Ze hebben ons een rivier overgezet en we zaten los in de jungle: hele smalle wegen, modder, heuvels, rivieren en boomstronken. We hebben onze brommer door wel 20 riviertjes moeten sleuren. De rest van de dag was dus een en al miserie, maar wel avontuurlijk. Het leek wel Parijs-Dakar voor gevorderden. Telkens dachten we dat we bijna aan de goede weg waren, want de enkele locals die we tegenkwamen, vertelden ons dat we op de goede weg zaten en dat het niet ver meer was. Waarschijnlijk begrepen we elkaar niet goed. Om 17u was de miserie op zijn hoogtepunt. We stonden voor en rivier zo diep als ons middel. Binnen een uur zou het donker zijn en we beseften dat we de hoofdbaan niet meer zouden halen. Nadat we onze scooter met veel moeite door de rivier hadden gekregen, moesten we hem nog een steile berg opduwen. Boven op de berg zagen we dat we in een klein dorpje waren aangekomen. We kregen ons brommertje niet meer aan de praat want heel de motor was onder water gelopen. We kregen hulp van enkele jongens uit het dorpje en na een half uur kon hij weer starten.Verder gaan had geen zin meer want het was bijna donker. Uiteraard kon niemand in het dorp engels of frans, dus het was met gebarentaal te doen. We vroegen of we benzine konden kopen en of we daar de nacht konden doorbrengen. We werden hartelijk ontvangen. We kregen dekens, een muskietennet en eten: geroosterde visjes uit de rivier en kleefrijst. We waren precies de eerste toeristen die daar aankwamen, want we hadden weer heel veel bekijks... Een beetje later kwamen enkele mannen uit het dorp bij ons zitten. Ze lieten ons whiskey en sigaretten voor hun kopen. Dat deden we met plezier in ruil voor hun gastvrijheid, en het werd nog een leuke avond. Om 20u gingen we slapen zoals kindeke Jezus, in een stalletje onder de blote sterrenhemel.

Bij het ochtendgloren (om 6u) was heel het dorp weer in actie. We besloten direct te vertrekken, want ze hadden ons duidelijk gamaakt dat het nog 45 km was tot aan de grote baan. Het beloofde weer een zware dag et worden. Het eerste uur was weer ploeteren, maar daarna werd de weg snel beter en om 10.30u waren we opgelucht dat we de hoofdbaan hadden bereikt! We besloten onze planning te volgen en nog verder naar het zuiden af te reizen. Daar verbleven we op een prachtig eilandje te midden van de Mekong. Van kerstsfeer was helaas niet veel te merken. We hebben goed gegeten, maar verder was er niets te beleven.

Op kerstdag zijn we de Khon Pha Peng Waterfalls gaan bezoeken. Deze adembenemende watervallen worden ook wel de parel van de Mekong genoemd. In de onderloop leven nog enkele, met uitsterven bedreigde zoetwaterdolfijnen, maar die hebben we helaas niet gezien. Daarna zijn we terug naar Pakse gereden (weer 160 km). Het waren 4 mooie dagen, maar ons achterwerk en de brommer hebben wel afgezien!

DINSDAG 19 tot DONDERDAG 21 DECEMBER: HOP NAAR HET ZUIDEN

Vandaag zetten we onze reis verder naar het zuiden van Laos. Tot hier toe vonden we de plekken die we bezocht hebben veel te toeristisch. Iedereen reist blijkbaar in hetzelfde spoor en je komt steeds dezelfde mensen tegen. Daarom kijken we uit naat het meer ongerepte Laos.

We namen de bus richting Savannakhet. We deden 10u over een kleine 500km. Voor de laatste 150km moesten we overstappen in een andere bus. Dat was lachen geblazen. We waren de enige 2 vreemdelingen en we werden samen met 90 locals in een bus gestopt zoals sardienen in een blik. Het waren blijkbaar mensen die weinig in contact waren gekomen met buitenlanders, want we hadden enorm veel bekijks. De jeugd hield zicht bezig met het maken van foto's met hun gsm (die ze allemeel wel hebben). Daar bleef het echter niet bij. Sommigen raakten ons opzettelijk aan om ons blanke velletje eens te voelen.

In Savannakhet hadden we het heel moeilijk om een slaapplaats te vinden. Veel laotianen waren afgezakt naar dis stadje, want 's anderendaags stonden er grote feesten op het programma. Er werd nemelijk een nieuwe vriendschapsbrug geopend tussen Thailand en Laos. Na een uur lopen met pak en zak, was er een kamer vrijgekomen in het busstation. Samen met een italiaan (waarmee we die kamer deelden) gingen we naar het festival dat aan de plechtige opening voorafging. Nu waren we de enige 3 vreemdelingen te midden van een paar 1000 laotianen. In het begin wisten we niet goed hoe ons te gedragen, maar we werden al snel uitgenodigd om aan tafel te gaan zitten met een groep vrienden en te drinken en te dansen.

Woensdag zaten we weer de hele dag op de bus naar Pakse. Donderdag hebben we daar wat rondgehangen en genoten van een laotiaanse sauna.

MAANDAG 18 DECEMBER: EINDELIJK GENEZEN

De gezondheid was weer OK, maar we besloten het nog een dagje rustig aan te doen. We hebben flink uitgeslapen en in de namiddag zijn we het Museum van de Laotiaanse Revolutie gaan bezoeken. Voor de rest is er echt niets te zien in de hoofdstad.

Do en Vr 14-15/12 Tweedaagse naar Vientianne

Bij onze aankomst in Vang Vieng hadden we reeds een 2-daagse tocht richting de hoofdstad geboekt. Met de kajak zouden we een rivier afvaren richting het stuwmeer van Nam Ngum en daar overnachten op 1 van de vele eilandjes. De volgende dag zouden we in een uitgeholde boomstam als boot, het meer verkennen en samen met de plaatselijke vissers wat gaan vissen. Dit leek ons wel een avontuurlijke manier om naar de hoofdstad af te reizen! Jakke was nog altijd ziek en voelde zich echt wel zwak. We dachten het eerst nog te annuleren, maar we zouden slechts een klein bedrag terug krijgen van de betaalde som. Omdat het toch al wat beter ging dan woensdag, wou hij het toch zeker wel wagen. Het kajakken zelf stelde weer niet veel meer voor dan een tocht over de Lesse (maar in het regenseizoen moet het echt wel spectaculair zijn). Na een dagje varen, een lekkere picknick en wat springen van de rotsen, splitsten onze wegen zich met de rest van de groep en gingen we samen met onze gids Von en zijn vriendin richting het meer. Daar genoten we nog van een mooie zonsondergang en wat springen van het uitkijkplatform. Daarna bracht een bootje ons naar het eilandje waar we zouden overnachten. Jakke was helemaal uitgeput na deze dag en ging opnieuw vroeg slapen. De volgende dag gingen we het stuwmeer verder verkennen.

Door de bouw van deze stuwdam van Nam Ngum door de Japanners in de jaren 70, zag het grootste kunstmatige meer van Zuidoost- Azie het levenslicht. Het grootste deel van de elektriciteit wordt naar Thailand uitgevoerd en de opbrengst ervan vormt 1 van de belangrijkste inkomstenbronnen van Laos. Het meer bewaart echter nog een heel merkwaardiger geheim. Toen de stuwdam gebouwd werd, liepen 200 km2 beboste valleien onder water (de vele eilandjes, zijn dus een restant van wat ooit heuveltoppen waren) Toen de prijs van het hout eind jaren 70, begin jaren 80 plots begon te stijgen, werden de inwoners zich bewust van de rijkdom die op de bodem van het meer lag: duizenden steres onbederfelijke teak. Bovendien zou door het hakken van dit woud het landschap niet worden aangetast. Vandaag gebeurt de ontginning meestal machinaal, maar er zijn ook nog ploegen houthakker-duikers aan het werk die dit gevaarlijke werk doen.

De familie waar we verbleven deden dit ook en ik vroeg hen dan ook om eens mee te mogen duiken, maar hun materiaal was niet echt in orde, dus kon het feestje niet doorgaan. Het bootje bracht ons ook naar een visserseiland en met een bamboestokje en een lijntje mochten we dan even vissen (natuurlijk hebben we niets gevangen). Na de tocht over het meer en afscheid genomen te hebben van onze gids gingen we met de tuktuk en de bus richting Vientianne. Eindelijk tijd voor Jakke om enkele dagen uit te zieken.

Wo 13/12 Tubing op de Nam Song

Jakke ziek opgestaan, we dachten dat dit aan de vis lag van de avond ervoor, en dat het tegen de middag wel over zou zijn. Dus besloten we toch maar te gaan tuben. Tubing is een waar fenomeen in Vang Vieng, alle toeristen doen het en het is echt wel heel relax. Met een tuktuk brengen ze je 6 km stroomopwaarts en geven je dan een traktorband waarmee je de rivier tot in het dorpje kunt afdobberen. Onderweg passeer je talrijke bars en hutten op palen, waar je kunt stoppen. Ook zijn er verschillenmde death rides en rope swings zodat je onderweg wat tarzan kunt spelen. Het is echt wel de moeite en de sfeer onder alle toeristen is uitgelaten. Alleen spijtig dat de Jakke zich echt niet goed voelde en hij heeft er dus niet veel aan gehad. Met 39 graden koorts is hij dan om 6 uur in zijn bed gaan liggen.

Di 12/12 Verkenning van de omgeving

Op aanraden van Dagmar en Jeroen, die we ook hier weer tegenkwamen, maakten we een mooie wandeling langs de rivier de Nam Song en door de rijstvelden. We bezochten Lucy's grot (Lucy is een boedha die ze ergens in de grot menen te herkennen). De tocht in de grot duurde ongever 1 uur. Uiteindelijk kwamen we bij een ondergrondse lagoon uit, waar we even konden zwemmen. Nadien zetten we onze tocht door de velden verder naar de rotswand van Phapouak. Toen we deze beklommen werden we beloond met een buitengewoon uitzicht op Vang Vieng en de hele vallei. 'S avonds konden we nagenieten van deze prachtige dag in 1 van de plaatselijke bars.

Ma 11/12 Trip naar Vang Vieng

Vandaag de lokale bus genomen voor een 7 uur durende rit naar Vang Vieng. We baanden ons een weg tussen de rijstzakken om een plaatsje te bemachtigen tussen de plaatselijke bevolking. Deze manier van reizen is zowel goedkoop als avontuurlijk. Zeker toen dat we iemand aan boord zagen stappen met een kalasjnikov (AK 47). Deze agent in burger was zeker niet gevaarlijk, maar verzekerde ons de veiligheid tijdens deze trip. In 2003 gebeurde immers 7 km ten noorden van Vang Vieng een gruwelijke overval op een plaatselijke bus. Hierbij vielen zeker 10 doden, waaronder 2 Zwitserse toeristen. Sindsdien zijn er in deze regio, waar nog een actieve verzetsbeweging van de Hmong -de Chao Fao, een soort oppositiegroep aanwezig is- grote veiligheidsmaatregelen genomen om de reis tussen Louang Prabang en Vang Vieng in veilige omstandigheden te laten verlopen. Na deze tocht door de bergen, kwamen we tegen valavond aan in Vang Vieng. Onze eerste indruk was dat we in het plaatselijke Ibiza waren aangekomen. Vele toeristen, weinig plaatselijke bevolking en vele bars waar ze de ene aflevering van Friend na de andere afspelen.

Zaterdag 9/12 Met het kinderfietsje naar de KuangSi Falls!

Vrijdagavond hadden we besloten om samen met Jeroen, Dagmar en Jozien de KuangSi watervallen te gaan bezoeken. De meeste toersten doen dit per tuktuk, maar omdat het maar 30km ver is dachten we er een fietstocht van te maken! 'S morgens om half tien vertrokken we reeds, we hadden de keuze tussen een klein fietsje of een mountainbike, maar deze waren 3 dollar duurder, dus kozen we het kinderfietsje maar zonder versnellingen. Het werd een lange tocht langs onverharde en heuvelachtge wegen n een prachtige omgeving. Het was wel wat afzien en de meeste toeristen die ons per tuktuk passeerden lachten wel wat eens met ons. Na 3 uur stofvreten kwamen we aan aan de watervallen. Daar trokken we onmiddelijk onze zwembroek aan en sprongen in het water en van de watervallen. Het waren zeker niet de mooiste die we al gezien hadden (die liggen in Kroatie: Plitvish en de Krka watervallen), maar het was zeker wel de moeite en het verfrissende water gaf ons weer energie! Nadien aten we nog iets en om 15u30 vertrokken we al weer om voor het donker terug te zijn (want om 17u30/18u ist hier al donker). We waren wel nog maar met twee, want de anderen zagen het niet meer zitten en gingen terug per tuktuk! De terugtocht verliep vlot en buiten wat materiaalpech (jakke zijn ketting vloog er telkens af en mijn stuur stond helemaal los) waren we al na twee uurtjes terug in ons guesthouse voor een verfrissende doushe en nadien gingen we ons nog voor een halve euro volsteken op het marktje.

Woensdag 6 & donderdag 7 december: slowboat op de Mekong

Om 10u stapten we op de slowboat richting Luang Prabang. Deze trip van 300km op de Mekong zal 2 dagreizen duren. Omdat er problemen waren met de tickets van sommigen, konden we pas om 12.15u vertrekken. We zagan prachtige natuur en verschillende, van de bewoonde wereld afgeschermde mini-dorpjes. Ze leefden op primitieve wijze: we zagen ze vissen met werpnetten vanuit zelf, uit boomstammen gemaakte bootjes. OP de boot maakten we kennis met Dagmar & Jeroen (een belgisch koppel uit het antwerpse) en Josine (een nederlandse).

Om 17.30u begon het donker te worden. Normaal gezien moesten we al op onze bestemming zijn, maar we waren met serieuze vertraging vertrokken. Gelukkig had onze boot een goede navigaytor, die ons tussen de rotsen loodste en blindelings aanmeerde in Pakbeng. We verbleven een nacht in dat dorpje, waar om 22u de electriciteit wordt afgesloten.

Donderdag ging de reis door het adembenemende landschap verder tot we toekwamen in Luang Prabang. We vonden er een guesthouse. Het was het smerigste tot nog toe, maar daar trokken we ons niets van aan. We betalen slechts 2 dollar en hebben electriciteit en warm water. 's Avonds gingen we iets eten met Dagmar, Josine en Jeroen.

DINSDAG 5 DECEMBER: NAAR LAOS

Vroeg in de ochtend namen we de bus naar Chiang Khong. Dat dorpje ligt aan de Mekong, die daar de grens vormt tussen Thailand en Laos. We staken de rivier over in een smal bootje over een lengte van 300m, vroegen ons visum aan en een half uurtje later stonden we op laotiaanse bodem in het dorpje Houei Sai. Het eerste wat we opmerkten is dat de auto's weer rechts reden en dat de bevolking armer, maar wel vriendelijker was. De prijzen voor eten liggen hier wel wat hoger dan in het noorden van Thailand, maar er is ook meer keuze: meer groentjes, meer vleesjes en meer smoskes.
's Avonds gingen we een hapje eten met uitzicht op de Mekong. Daar hebben we de eerste belgen gespot! Onze ontmoeting was wel van korte duur, want ze reisden in de andere richting, naar China toe.

MAANDAG 4 DECEMBER: CHIANG RAI

Omdat we niet te lang in deze stinkende stad willen blijven, zijn we gaan informeren voor de bus naar Chiang Kong, bij de grens met Laos. We kunnen dinsdag al vertrekken. In Chang Khong gaan we ons visum voor Laos aanvragen en wanneer dat in orde is starten we onze 3-daagse bootreis op de Mekong.

In de namiddag hebben we een bezoekje gebracht Hilltribe Museum. We leerden er veel bij over de 6 stammen die in het noorden van Thailand leven (waaronder de Lahu people, die we zelf gezien hebben op de trekking), en over de geschiedenis van opiumbebruik. Daarna kochten we op de vuile markt een propere tros bananen.

ZONDAG 3 DECEMBER: HOP NAAR CHIANG RAI

Wederom waren we vroeg uit de veren om de bus te nemen naar Chiang Rai. De rit (van 180 km) nam de hele voormiddag in beslag want de weg bestond enkel uit bochten. Er zat ook een meisje in de bus die de reis niet zo leuk vond en een plastic zakje vulde met haar maaginhoud.

's Middags hielden we platte rust in ons guesthouse. Daarna zijn we de stad gaan verkennen. Het is de vuilste stad die we tot nog toe gezien hebben. Op straat verkopen ze dikke kikkers, half levende vissen, varkens (van koppen tot ingewanden, vliegen inclusief). Daardoor hadden we even geen zin in een thaise maaltijd en we besloten lichtjes over ons budjet te gaan en een spaghetti te gaan eten buiten het vieze centrum. Dat smaakte heel goed na 3 weken rijst.

ZATERDAG 2 DECEMBER: CHIANG MAI EN OMGEVING

We stonden vroeg op om de omgeving van Chiang Mai te verkennen per motorfiets (goedkoopste en makkelijkste vervoermiddel in deze bergachtige omgeving). 5 kilometer buiten de stad kwamen we in de bossen. Hier hebben we verschillende diersoorten gespot. Eerst maakten we kennis met luidruchtige gibbons. Daarna zagen we enkele tropische vogelsoorten in de bomen zitten. Op de grond namen we stekelvarkens en schildpadden waar. Jelle zijn geluk kon niet meer op toen hij zelfs een python en een witte neushoorn zag. Jaja...de zoo van Chiang Mai was een geweldig avontuur!

In de namiddag reden we verder de bergen in naar Doi Suthep. Dit is een belangrijk bedevaartsoord voor de thais (een beetje het Lourdes van Thailand). 1000 meter boven de stad hadden we wel een prachtig uitzicht, maar verder was het voor ons gewoon de zoveelste tempel op rij. Daarna wilden we ook nog naar Phu Ping Palace, het winterverblijf van de koning. Wegens een te hoge toegangsprijs hebben we enkel een foto genomen van de ingang en keerden we huiswaarts.

's Avonds werden we uitgenodigd door Nadine (een duitse die we leerden kennen op de trekking) en 2 vriendinnen die stage lopen in Thailand. Ze namen ons mee naar een thaise club voor studenten en leerkrachten. Daar konden we eens proeven van het thaise uitgaansleven, dat eigenlijk niet veel verschilt met het onze. De thais (die overdag zo rustig en timide zijn) gaan er uit de bol op het ritme van de (zachtere) Bulesschijven tot enkele plaatjes uit het repertoire van DJ BlueEyez & MC Lovetalk. Het grootste verschil is misschien dat dit soort clubs sluit om 1.30u.

3 daagse jungletrekking

onze groep
bamboevlot (niet da van ons)
waterval

Jelle en kindje

Kindje

kampvuur

avondmaal

hut

jungle

uitzicht

olifanten

onze olifant

Maandagmorgen kwamen ze ons oppikken om samen met 10 andere Europeanen en een gids de woeste 'jungle' omgeving van Chiang Mai te verkennen. De trekking begon met een tocht van anderhalf uur op een olifant. Deze dikhuiden brachten ons naar een eerste stop, waar we ons middagmaal nuttigden. Nadien volgde een wandeltocht van meer dan 3 uur (bergop) naar het eerste bergdorpje, waar de Lahus bevolking leeft. Ze leven hier nog op een vrij primitieve wijze, hoewel ze zich toch al wat verwestersd hebben door de vele toeristen die dit dorpje aandoen. Zo hadden sommige zelfs een gsm, hoewel er bijna geen ontvangst was.

De Lahus is een bevolkingsgroep die leeft in de bergen ten noorden van Chiang Mai en Chiang Rai en in Thailand leven er nog zo'n 61000. Ze verbouwen opium, rijst en mais en het zijn ook veehouders en vooral jagers. Ze geloven ook sterk in geesten. (even ter info)

De sfeer in de groep was al meteen heel goed, er zaten 3 Ieren bij, 3 Engelsen, 2 Duitsers en natuurlijk ook 2 Hollanders (hoe kan het ook anders)! De avond brachten we door rond een kampvuur voor onze hut waar we genoten van de rust, de sterrenhemel, enkele Changs en nog lang gezeverd en gekaart hebben met de anderen en onze gids: Johny 'Walker' genaamd ( een zeer toepasselijke naam want hij dronk wel heel veel Whisky). De volgende morgen mochten we het dorp wat verkennen en nadien zetten we onze tocht verder door het prachtige tropische woud. We volgden ook een deel van een rivier en zijn 2 maal gestopt aan een grote waterval om ons te verfrissen en wat te zwemmen. s' avonds sliepen we aan een riviertje in een zeer primitieve hut. Het werd een hele plezante avond rond het kampvuur, waar we bijna de hele avond 'shithead' speelden. Een tof kaartspel, waarbij de verliezer de shithead was... Woensdag gingen we al vroeg op pad om te gaan raften. Alleen de eerste honderden meters waren spectaculair, maar de rest van de tocht kan je vergelijken met een tocht over de Lesse met de kayak, maar we hebben ons wel goed geamuseerd! Na het raften zetten we onze tocht verder op een bamboevlot. Echt vooruit ging het wel niet en het vlot zonk net niet dus we zaten meer in het water dan op het vlot. Hierna aten we nog een laatste maal te samen, voordat we weer richting Chiang Mai reden.

Omdat iedereen zich zo goed geamuseerd had, spraken we met de hele groep af om s' avonds iets te gaan drinken in de 'reggea street' in het oude centrum van Chiang Mai. Dit was een straat met alleen maar reggea bars met veel Bob Marley muziek en veel live optredens. Het werd een heel toffe avond waar we veel gezeverd hebben over van alles en nog wat, adressen hebben uitgewisseld,...

Deze avond liep wel af op een sisser. De volgende morgen merkte Jakke dat hij bestolen was zonder dat hij het wist. In de linkerkant van zijn broek stak alles nog maar in zijn rechterzakken stak niets meer. Zijn gsm en kodak waren gestolen net als zijn vliegtuigtickets en redelijk wat geld dat in zijn buikzakje stak. Dit was wel even slikken en donderdag was dan ook een dag waarin we vanalles hebben moeten regelen en naar de toerist politie zijn geweest ( die was er evenwel niet dus hebben we dat vandaag nog geregeld) Gelukkig had hij zijn paspoort en zijn visa kaart nog. Maar normaal komt alles wel in orde en hebben we dit ook weer meegemaakt en zullen we in het vervolg nog meer op ons materiaal moeten letten.